Karta sieciowa
Karta sieciowa (ang. NIC - Network Interface Card) to element komputera, służący do przekształcania pakietów danych w sygnały, które są następnie przesyłane dalej w sieci komputerowej. Składa się ona z własnego procesora oraz własnej pamięci RAM. Możliwe jest podłączenie programowalnej pamięci Remote Boot PROM, interfejsów wyjściowych: UTP, BNC i złącza AUI.
Każda taka karta posiada unikatowy adres fizyczny. Jest on znany jako adres MAC (Media Access Control), który jest przyporządkowany w momencie produkcji karty sieciowej przez producenta. Adres MAC najczęściej umieszcza się na stałe w pamięci RAM karty.
Początkowo karta sieciowa była płytą wypełnioną układami scalonymi, które połączono w taki sposób, aby dostarczyć wymagane funkcje. Dziś interfejs NIC umieszcza się najczęściej w pojedynczej kości, która zawiera wszystkie wymagane funkcje, w tym protokół MAC. Typy interfejsów kart sieciowych dzielą się na PCI, PCMCIA coraz powszechniej stosowane- USB.
Podstawowym zadaniem karty sieciowej jest transmisja oraz rozszyfrowywanie informacji, które biegną łączami komunikacyjnymi. Może ona także pełnić funkcję wspomagającą zarządzaniem pracą sieci. NIC stanowi jeden z wielu elementów umożliwiających pracę usługom sieciowym. Ważna jest wydajność oprogramowania sterownika karty sieciowej, liczba dostępnych buforów do przechowywania ramek i szybkość odbioru sygnału z układu interfejsu sieciowego. To właśnie te elementy wpływają na to jak wiele ramek może wysyłać i odbierać w określonym czasie dany komputer.
Karta sieciowa może pracować tylko w jednym standardzie np. Ethernet czy FDDI.